இந்திய பொண்ணு தாங்கோ – 1 – Tamil Kamaveri
Tamil Hot Stories – வாசலில் நின்றிருந்த லலிதா, எதிர்வீட்டில் என்ன நடந்து கொண்டிருக்கும் என்பதை எண்ணியபடி மனதுக்குள்ளே சிரித்துக்கொண்டிருந்தாள். கொஞ்சம் கூர்ந்து கவனித்தால் காவேரியின் முனகல் சத்தங்கள் மிக மிக மிதமாகக் காதில் விழுந்தன. தானும் மகனும் போட்ட திட்டத்தில் மகன் வெற்றியடைந்துவிட்டான் என்பதையெண்ணியபோது பெருமையும், சற்றே தொடைகளுக்கு இடையே குறுகுறுப்பும் அவளுக்கு ஏற்பட்டது.
மகனிடம் பலமுறை ஓள் வாங்கிய அனுபவத்தில், காவேரி அவனிடம் அகப்பட்டு என்ன பாடு பட்டுக்கொண்டிருக்கிறாளோ என்று சிரித்துக்கொண்டாள். ஆனால், சற்றே பொறாமையும் எழாமல் இல்லை. ஒரு கணம், தானும் காவேரியின் வீட்டுக்குச் சென்று அவளுடன் சேர்ந்து மகனிடம் ஓள் வாங்கிக்கொள்ளலாமா என்று கூட எண்ணினாள். அதற்குரிய தருணம் இதுவல்ல என்று எண்ணிப் பெருமூச்செரிந்தபடி வீட்டுக்குள்ளே நுழையத் திரும்பியவள், தெருமுனையில் சுரேஷ் ஓட்டமும் நடையுமாக வந்து கொண்டிருப்பதைப் பார்த்ததும் திடுக்கிட்டாள். “அடடா, இவன் ஒருத்தன் இருப்பதையே மறந்து விட்டோமே,” என்று தன்னைத் தானே கடிந்து கொண்டாள். தன் அம்மாவை இன்னொருவன் ஓத்துக்கொண்டிருப்பதை சுரேஷ் பார்த்தால் என்ன நடக்கும் என்பதை அவளால் கற்பனை செய்ய முடிந்தது. இவனை எப்படியாவது வீட்டுக்குப் போக விடாமல் நிறுத்தி விட வேண்டும். எப்படி? “சுரேஷ்! சுரேஷ்!!” லலிதா கையசைத்தபடி அவனை உரத்த குரலில் அழைத்தாள். “ஒரு நிமிசம் இங்கே வாயேன்.” பொதுவாக மிகவும் மரியாதையுடைய சுரேஷ், அழைத்தவுடன் வராமல் சற்றே தயங்குவதைக் கண்டதும் அவளுக்குக் குழப்பமும் கலவரமும் ஏற்பட்டது. “என்ன ஆன்ட்டி?” அவன் எரிந்து விழுவது போலக் கேட்டான்.
“ஒரு நிமிசம் உள்ளே வந்திட்டுப்போயேன்,” என்றாள் லலிதா. “உள்ளே போய் அம்மாவைப் பார்த்திட்டு வரட்டுமா?” சுரேஷ் அடம்பிடித்தான். “அட, ஒரு நிமிசம் வந்திட்டுப்போயேன். அதுக்குள்ளே உங்கம்மாவைக் காக்கா கொத்திட்டா போயிடும்?” சுரேஷ் இன்னும் தயங்கியபடியே மெதுவாக அவளை நோக்கி வரத் தொடங்கினான். “மனோ வீட்டிலே இல்லை. அதுனாலே தான்….” லலிதா துணிந்து பொய் சொன்னாள். “ஒரு சாமானை நகர்த்தணும். ஒரு கை கொடேன்.” சுரேஷ் அருகே வந்ததும், தற்செயலாக அவனது பேண்ட்டை நோட்டமிட்ட லலிதா, அதில் தென்பட்ட வீக்கத்தைக் கண்டு ஒரு கணம் மிரண்டே போனாள். அவளது மனதில் திடீரென்று வெற்றிடங்கள் நிரம்புவது போல, பல கேள்விகளும், அதற்கான பதில்களும் மாறி மாறி வந்து சேர்ந்தன. முன்னெப்போதுமில்லாத அளவுக்கு, திடீரென்று காவேரிக்கு இவ்வளவு காமவேட்கை ஏற்படுவானேன்? காவேரியின் வீடு முழுவதும் தான் எப்போதும் முகர்ந்திராத அளவுக்கு காமத்தின் நெடி எப்படி ஏற்பட்டது? தான் அழைத்ததும் உடனே வராமல், சுரேஷ் தயங்குவதேன்? அதுவும், அவனது பேண்ட்டில் இவ்வளவு பெரிய கூடாரம் எப்படி வந்தது? ஏன் அவன் பொறுமையின்றி தன் அம்மாவைப் பார்க்க வேண்டும் என்று துடிக்கிறான்? லலிதாவுக்குப் புரிந்து போனது. சுரேஷ், தன் அம்மா காவேரியை ஓத்துக்கொண்டிருக்கிறான். எப்படித் தான் மகன் மனோவிடம் ஓள் வாங்கிக்கொண்டிருக்கிறோமோ, அதே போல காவேரியும் தன் மகனிடம் செமத்தியாக ஓள் வாங்கிக்கொண்டிருக்கிறாள்.
அதனால் தான் சுரேஷ் வீட்டுக்குப் போக அவ்வளவு அவசரப்படுகிறான். அவனுக்கு உடனடியாக வீட்டுக்குப் போய், அம்மாவை ஓக்க வேண்டும் என்ற வெறியேற்பட்டிருக்கிறது. அதனால் தான், அவனது சுண்ணி ஏற்கனவே, அந்த எதிர்பார்ப்பிலேயே எழும்பியிருக்கிறது. அவளுக்கு ஒரு யோசனை உதித்தது. மனோ காவேரியின் வீட்டிலிருந்து வெளியேறும் வரைக்கும், காவேரியின் மகன் சுரேஷை எப்படித் தன்னோடு இருக்க வைப்பது என்று அவள் ஒரு உத்தியை உடனடியாகக் கண்டுபிடித்து விட்டாள். அதற்கு உதவியாக இருக்கப்போவது, சுரேஷுக்கு ஏற்பட்டிருக்கிற அபாரமான எழுச்சிதான் என்று புரிந்து கொண்ட லலிதா, மீண்டும் அவனது பேண்ட்டிலிருந்த கூடாரத்தைக் கூர்ந்து கவனித்தாள். லலிதாவின் பார்வை எங்கு செல்கிறது என்பதை சந்தேகமின்றிப் புரிந்து கொண்ட சுரேஷ் தர்மசங்கடத்தில் நெளிந்தான். “சொல்லுங்க, எதை நகர்த்தணும்?” “கொஞ்சம் பழைய சாமான்களை…!” திரும்பிக்கொண்டு அவள் வீட்டுக்குள்ளே செல்ல, சுரேஷ் அவளது குண்டிகள் குலுங்கிய நளினத்தைக் கண்டு ரசித்தவாறே பின்தொடர்ந்தான். வீட்டிற்குள்ளே நுழைவதன் முன்னமே, ஒரு ஆணின் துணை கொண்டு நகர்த்தும் அளவுக்கு வீட்டில் ஏதாவது பொருள் இருக்கிறதா என்று யோசித்தாள். சிறிது நேரம் சுரேஷின் கவனத்தைத் திருப்ப வேண்டும். பிறகு, அவனை வீழ்த்தி அவனிடம் ஓள் வாங்க வேண்டும். ஆம், அவனது எழுச்சியைப் பார்த்தவுடனேயே லலிதா அவனை விட்டுத் தன்னை ஓத்துக்கொள்ள வேண்டும் என்று முடிவு கட்டியிருந்தாள். “இந்த வெயிலிலே எப்படி பஸ் ஸ்டாப்புலேயிருந்து நடந்து வர்றே?” என்று கேட்டவாறே, கதவைச் சாத்தித் தாளிட்டாள் லலிதா.
“சுரேஷ், எனக்கு உன்னோட உதவி வேணும். ஆனா, இந்த மாதிரி கசகசான்னு துணியைச் சுத்திக்கிட்டு என்னாலே வீட்டுவேலை பார்க்க முடியாது. ஒரு நிமிசத்திலே காத்தோட்டமா எதையாவது மாத்திக்கிட்டு வர்றேன்.” சுரேஷுக்கு உண்மையில் எரிச்சலாக இருந்தது. அவன் எதையோ முணுமுணுத்தான். படுக்கையறைக்குள்ளே நுழைந்த லலிதாவுக்கு, இரண்டு பேர் சேர்ந்து நகர்த்துகிற அளவுக்குப் பெரிய பொருள் எதுவும் வீட்டில் இல்லை என்பது புரிந்தது. வேறு வழியேயில்லை, எடுத்த எடுப்பிலேயே சுரேஷை மயக்கியே ஆக வேண்டும். ஆக, அவள் அணிந்து கொள்ளப்போகும் உடை, அதற்குத் தகுந்தாற்போலிருக்க வேண்டும். அப்படியே வெறும் உள்பாவாடையும், பிளவுசும் மாத்திரம் அணிந்தவாறு அவள் தனது பிம்பத்தைக் கண்ணாடியில் பார்த்துக்கொண்டபோது, அவளுக்கே தனது துணிச்சலை எண்ணி ஆச்சரியமாக இருந்தது. புடவையின்றி வெறும் பெட்டிக்கோட், பிளவுசோடு நிற்கிற பெண்ணைப் பார்ப்பது சின்னவயதுப் பையன்களுக்கு மிகவும் பிடிக்கும் என்பதை அவள் அறிவாள். சற்று குனிந்தாலும் போதும், இரண்டு முலைகளுக்கும் இடைப்பட்ட பள்ளத்தாக்கு தென்படுமே! போதாக்குறைக்கு அவளது பெட்டிக்கோட்டும் மிகவும் மெல்லிய துணியினாலானது என்பதால், அவளது தொடைகளை சற்றுக் கூர்ந்து கவனித்தால் பார்க்க இயலும்.
இதற்கும் சுரேஷ் மசியவில்லையென்றால், வேறு எதற்கு மசியப்போகிறான் என்று சிரித்துக்கொண்டாள். முன்னறையில் பழைய மங்கையர் மலரை சலிப்போடு புரட்டிக்கொண்டிருந்த சுரேஷ், லலிதாவின் காலடிச்சத்தம் கேட்டு நிமிர்ந்தான். அவனது கண்கள் பிதுங்கி வெளியே வந்து விடுவன போலிருந்தது. அவன் கையிலிருந்த புத்தகம் கீழே விழுந்தது. “உஸ்ஸ், அப்பாடா! வீட்டு வேலை செய்ய இதுதான் சௌகரியம்,” என்று லலிதா வேண்டுமென்றே முலைகளைக் குலுக்கியபடியே அவனை நெருங்கினாள். சுரேஷ் மென்று விழுங்குவதை அவளால் காண முடிந்தது. அவனது கண்கள் அவளது முலைகளின் மீது நிலைகுத்தியிருந்தன. “உன் கூட பேசி ரொம்ப நாளாச்சில்லே சுரேஷ்?” என்று மிகவும் தற்செயலாக செய்வது போல, ஒரு கையை அவனது தொடை மீது வைத்தாள் லலிதா. “உங்கம்மாவையும் என்னையும் மாதிரி நீயும் மனோவும் அவ்வளவு நெருக்கமாப் பழகறதில்லையே, ஏன்?” சுரேஷின் முகத்தில் இப்போது எரிச்சலின் சுவடுகளே தென்படவில்லை. அவனது கண்கள் அவளது ஆழமான தொப்புளையும், கொழுத்த முலைகளையும், பிளவுசுக்குள்ளே அவை பிதுங்க, இடையில் தென்பட்ட பிளவையும் அவனது கண்கள் கூர்ந்து கவனித்தன. அவனது சுண்ணிக்கு ஏற்பட்டுக்கொண்டிருந்த எழுச்சியில் அது பேண்ட்டின் ஜிப்பை வெடிக்க வைத்து வெளியேறிவிடுமோ
என்று பயமாயிருந்தது. “அதெல்..லாம் ஒண்ணுமில்லே! அவன் வேறே காலேஜ்; நான் வேறே காலேஜ்,” என்று எதையோ சொன்னான் சுரேஷ். “ஏன் சுரேஷ்? உடம்பு சரியில்லையா? ஒரு மாதிரி இருக்கே? உன் பார்வையே சரியில்லையே?” என்று போலியான கரிசனத்தோடு கேட்டாள் லலிதா. எச்சில் மென்று விழுங்கிய சுரேஷ், சோபாவில் சற்றே கால்மீது கால்போட்டவாறு அமர்ந்து தனக்கு ஏற்பட்டிருந்த அபாரமான எழுச்சியை மறைக்க முயன்றான். அப்போது தான், முதல் தடவையாக அவனது எழுச்சியைப் பார்த்தவள் போல, லலிதா பாசாங்காக பெருமூச்சு விட்டாள். “ஓ! புரியுது சுரேஷ்! நான் இவ்வளவு மோசமா டிரஸ் பண்ணிக்கிட்டு வருவேன்னு நீ எதிர்பார்க்கலேன்னு நினைக்கிறேன்.” என்று மிகவும் வருந்துபவளைப் போல சொன்னாள். “அட, அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்லே,” சுரேஷ் இடைமறித்தான். லலிதா புன்னகைத்தவாறே சற்றே அவனை நெருங்கி அமர்ந்தாள். “உண்மையைச் சொல்லணுமுன்னா, நீ குறுகுறுன்னு பார்க்கிறது இருக்கே! என்னோட பிளவுசுக்குள்ளேயே உன் கண் ஊர்ந்துக்கிட்டிருக்கிறா மாதிரி இருக்கு. ஏன் சுரேஷ்? உனக்கு கேர்ள் ஃபிரண்டு யாரும் இல்லையா?” “அப்படியெல்லாம் ஒண்ணும்…அது..வந்து…நான்…” “கண்டிப்பா கேர்ள் ஃபிரண்ட் இருக்கணுமே,” லலிதா கூச்சமின்றி அவனது தொடையை வருடியபடி, அவனது எழுச்சியின் வீக்கத்தைக் கையால் கவ்விப் பிடித்தாள். “இந்த மாதிரி வீங்கிச்சுன்னா, எவளாவது அப்பப்போ கவனிச்சாத்தானே தாங்க முடியும். இல்லையா?” “ஆன்..ஆன்ட்டி….” லலிதாவின் கைபட்டதும் தனது எழுச்சியின் மீது மின்சாரமே பாய்ந்தது போல அதிர்ந்தான் சுரேஷ். Mulaigal Tamil Hot Stories
– தொடரும்