மாலதி டீச்சர் – 42 – Tamil Kamaveri
Tamil Hot Stories – அடுத்த நான்கைந்து நாட்கள் நானும் மாலதியும் போனிலும் எஸ்எம்எஸ்சிலும் நெருக்கமானோம். நேரில் சந்திக்க வாய்ப்பின்றி ஏங்கிப் போயிருந்தேன். ஒரு நாள் மாலதியிடமிருந்து போன் வந்தது. மதியம் ஒரு மணிக்கே மழை மேகம் சூழ்ந்து இருட்டிக் கொண்டு வந்தது. அவளுடன் பேசும் போது சிக்னல் சரியாய் கிடைக்கவில்லை.
(நீங்களும் உங்கள் கதையை எங்களுடன் பகிருந்து கொள்ளுங்கள் . எங்கள் தளத்தில் பதிவு(Register)செய்து உங்கள் கதையை எழுதவும்) . தயவு செய்து பெரிய கதையாக எழுதவும் . கதையை இங்கும் அனுப்பலாம் : [email protected]
இந்த கதையை எழுதியவர் : stylesrack
ஆபீசின் மாடியில் வந்து பேசினேன். அப்போதும் அவள் குரல் விட்டு விட்டு கேட்டது.
‘ஹலோ சிவா..’
‘சொல்லு கேக்குது.’
‘சிவாõ’
‘என்ன சொல்லு மாலதி.’
‘சரியா கேக்கல.’
‘எனக்கு கேக்குது சொல்லு.’
‘ஹலோ..’
போன் கட்டானது.
அவள் குரலில் தெரிந்த லேசான பதட்டம் என்னை என்னவோ செய்தது. மீண்டும் கால் பண்ணி பார்த்தேன். நோ யூஸ்
அப்புறமாகப் பேசிக் கொள்ளலாம் என்று நான் என் கேபினில் சென்று உட்கார்ந்தேன். சிறிது நேரத்தில் மாலதியிடமிருந்து மெசேஜ் வந்தது.
‘சிவாõ.. சுதா ஈஸ் நாட் வெல். கொஞ்சம் பெர்மிசன் போட்டு வர முடியுமா?’
‘எனிதிங் சீரியஸ்?’
‘நோ சிவா. ஷீ கால்டு மீ. லிட்டில் பீவர் வித் கோல்ட். பட் ஐ ஐஸ்ட் வாண்ட் டு சீ ஹர்.’
நான் சிறிது யோசித்து விட்டு ‘ஓகே ஐ வில் கம்’ என்று ரிப்ளை செய்தேன்.
ஆபீசில் இரண்டு மணி நேரத்தில் வருவதாக பெர்மிசன் சொல்லிவிட்டு மாலதியின் ஸ்கூலுக்கு சென்றேன். போகும் போதே லேசான தூறல் ஆரம்பித்து விட்டிருந்தது. மாலதி எனக்காக ஸ்கூலுக்கு வெளியில் பஸ் ஸ்டாப்பில் காத்திருந்தாள். இளம் பச்சை நிறை சேலையில் அழகாயிருந்தாள். முகத்தில் மட்டும் லேசான சோகம் தெரிந்தது. என்னைப் பார்த்ததும் புன்னகைத்து வந்து வண்டியில் ஏறிக் கொண்டாள். லேசான தூறல் விழுந்ததால் சேலைத் தலைப்பால் தலையை மூடிக் கொண்டாள்.
நான் மெதுவாகவே வண்டியை ஓட்டினேன்.
‘என்ன மாலதி. சுதா மிஸ்க்கு என்ன ஆச்சு?’
‘ஒன்னுமில்ல. அவ நேத்திலருந்தே டல்லாத்தான் இருந்தா. இன்னக்கி காலைல மயக்கமா வந்துடுச்சாம். நல்ல பீவர்னு போன் பண்ணினா.’
‘ஓ. மழைல எதுவும் நனைஞ்சிருப்பாங்க.’
‘இன்னக்கிதான் இப்படி இருட்டிட்டு வருது. நேத்து அப்படி ஒன்னும் மழையே இல்லையே.’
‘ம்ம்ம்’
‘வீட்ல வேற யாரும் இல்லையாம். அவ ஹஸ்பன்ட் வெளியூர் போயிருக்காராம். பக்கத்து வீட்டு அம்மாதான் அவளுக்கு மெடிசின் வாங்கித் தந்துட்டு வேலைக்கு போனாங்கனு சொன்னா.’
‘ஒ.’
‘எனக்கு மனசே கேக்கல. கைக்குழந்தைய வேற வெச்சிகிட்டு இப்படி தனியா படுத்திட்டிருக்காளேன்னு சங்கடமா இருந்துச்சு. அதான் அரைநாள் லீவ் போட்டுட்டு கிளம்பினேன்.’
‘ஏன் அவங்க அம்மா வரலையா?’
‘இல்ல. அவங்களும் ஏதோ விசோ வீடுன்னு வெளியூர் போயிருக்காங்களாம். இவ காலைல போன் பண்ணி சொன்னதும் கிளம்பி ஈவினிங் வந்துடுறேன்னு சொன்னாங்களாம்.’
‘ஓ.. பாவம்.’
மழை லேசாக வலுக்கத் தொடங்கியிருந்தது. மழைத் துளிகள் பட் பட்டென்று என் முகத்தில் அறைந்தன. நான் வண்டியின் வேகத்தை இன்னும் குறைத்தேன்.
‘மாலதி.. மழை ரொம்ப பெய்யுது. வெயிட் பண்ணி போலாமா?’
‘ம்ம் ஓகே சிவா.’
நான் அருகில் இருந்த கடை முன் நிறுத்தினேன். கடை அடைத்திருந்தது. அதன் படிக்கட்டில் இருவரும் நின்றோம். ஒரு சிறுவனும் இரண்டு சிறுமிகளும் பக்கத்தில் நின்று கொண்டிருந்தனர். அவர்களை அடுத்து வயதான மனிதர் ஒருவர் கடை வாசலில் படுத்திருந்தார். நான் நனைந்த தலையை கர்ச்சீப்பால் துடைத்தேன். மாலதி கைகளிலும் கழுத்திலும் இருந்த ஈரத்தை சேலைத் தலைப்பால் துடைத்தாள். மழை நன்றாக வலுத்திருந்தது. சட் சட்டென்று சாலையில் விழுந்து நனைத்துக் கொண்டிருந்தது. நடந்து போய்க் கொண்டிருந்தவர்கள் ஓடிச் சென்று மழை விழாத இடங்களில் ஓதுங்கினர்.
‘என்ன மாலதி இப்படி வந்து மாட்டிக்கிட்டோம்.’
‘ஆமா சிவா.. இப்படி பேயும்னு நினைக்கவே இல்ல. எப்ப விடும்னு தெரியலையே.
வீடு இன்னும் ரொம்ப தூரமோ?’
‘இல்ல இன்னும் ரெண்டு ஸ்டாப் தூரம்தான். நானே ஒரு தடவதான் வந்திருக்கேன். பட் அடையாளம் தெரியும்.’
‘ம்ம். இப்போ என்ன செய்ய?’
‘கொஞ்ச நேரம் பாப்போம். வேற என்ன செய்றது.’
‘ம்ம்ம்’
அவளுடைய இளம் பச்சை நிற பிளவுஸ் பாதி நனைந்திருந்தது. அதன் வழியாக உள்ளே அணிந்திருந்த பிராவின் நிறத்தை கண்டுபிடிப்பது எனக்கு கடினமாயில்லை. நான் குறும்பான குரலில் அவளை சீண்டினேன்.
‘கருப்புதான் எனக்கு பிடிச்ச கலரு..’
திரும்பிப் பார்த்த மாலதி நான் பிளவுசின் வழியாக பிராவைப் பார்ப்பதைப் பார்த்து முறைத்தாள். பின்னர் சேலையை தோளைச் சுற்றி இழுத்து மறைத்தாள். என் பார்வையைத் தவிர்த்து லேசான வெட்கத்துடன் சாலையைப் பார்த்தாள்.
அப்போது வண்டியில் தொப்பலாக நனைந்த ஓர் ஆணும் பெண்ணும் வண்டியை நிறுத்தி எங்கள் முன்னால் வந்து ஒதுங்கினர். இருவரையும் பார்த்தால் காதலர்கள் போலிருந்தது. அந்தப் பெண் இறுக்கமான மஞ்சள் நிற சுடிதார் அணிந்திருந்தாள். அவள் ஆடை முழுவதும் நனைந்து உள்ளே அணிந்திருந்த உள்ளாடைகள் நன்கு தெரிந்தன. அவளும் கருப்பு பிரா அணிந்திருந்தாள்.
மாலதி லேசான குறும்புடன் என்னிடம் கிசுகிசுத்தாள்.
‘இப்போ பாட வேண்டியதானே அந்தப் பாட்ட..’
‘ஹாஹா..’ (லேசாக சிரித்தேன்.)
அந்தப் பெண்ணின் உடை நனைந்து உடலோடு ஒட்டி பின்புற வனப்பை அப்பட்டமாக என் கண்களுக்கு கொடுத்துக் கொண்டிருந்தது. நான் மாலதியை இன்னும் நெருங்கி நின்றேன்.
அவள் என்ன என்பது போல் என்னைப் பார்த்து விட்டு ஒன்றும் சொல்லாமல் நின்றாள். நாங்கள் இருவரும் கடையின் சுவரை ஒட்டி நின்றதால் எனக்கு லேசான துணிச்சல் பிறந்தது. என் கையை மாலதியின் இடுப்புக்கு கீழ் பக்கவாட்டு வனப்பில் உரசும் படி தொங்க விட்டேன். அவள் திரும்பி என்னருகில் நின்ற சிறுவர், சிறுமியைப் பார்த்தாள். பின்னர் என்னைப் பார்த்தாள். என் பார்வை ‘முன்னால்’ நின்ற பெண்ணின் ‘பின்னால்’ இருந்தது.
லேசான கோபத்துடன் முழங்கையால் என் வயிற்றில் இடித்தாள்.
‘ஓய்ய்.. எங்க பாக்குற.. கொழுப்பா..?’
(நான் வழிந்தேன்.) ‘என்ன மாலதி. ஒன்னுமில்லையே.’
‘அய்ய்ய.. ரொம்ப வழியுது இந்தா தொடச்சுக்கோ.’ (லேசான கோபத்துடனும் குறும்புடனும் சேலைத் தலைப்பை நீட்டினாள்.)
நான் ஒன்றும் சொல்லாமல் குனிந்து கொண்டேன்.
(எனக்கு மட்டும் கேட்கும் குரலில் லேசான அதட்டலுடன் சொன்னாள்.) ‘ஏய்ய் பொறுக்கி.. கண்ணு அங்க இங்கனு அலையுறத பார்த்தேன்ன்.. கொன்னுடுவேன். ஒழுங்கா இரு.’
‘ஏய்ய் முன்டம். நான் ஒன்னும் எங்கயும் பாக்கல.’ (லேசாக வலது கைய மாலதியின் பின்னால் கொண்டு சென்று பட்டும்படாமல் பின்புறங்களை உரசினேன். அவளுக்குப் பின்னால் இருந்த என் கையை யாரும் பார்க்க வாய்ப்பில்லை என்பது எனக்கு வசதியாயிருந்தது.)
‘ஆமாமா.. அதான் பார்த்தேனே. அவ உடம்ப மேயுறத. அவளுக்காவது அறிவு வேணாம். இவ்வளவு மெல்லிசாவா போட்டுட்டு வெளில வருவாங்க. சே.’
‘ஆமா. வெரி பேட்.’
‘அய்ய இவரு ரொம்ப யோக்கியரு. கண்ணு அவ பின்னால நீளுது. கை என் பின்னால நீளுது.’
‘உள்ள வேற ஒன்னு நீளுதுடி. அத விட்டுட்ட?’
‘அய்ய்யோ..’ (வெட்கத்துடன் தலையில் ஒரு கையால் லேசாக அடித்துக் கொண்டாள்.) ‘நீ அடிதான் வாங்கப் போற.’
‘ம்ம்..’ (என் கை அவளின் இடது பக்க குண்டியை பிடித்து மெதுவாய் பிசைந்தது.)
(மாலதி கிசுகிசுப்பான குரலில் பதறினாள்.) ‘ஏய்ய் சிவாõ.. என்ன இது? பப்ளிக் ப்ளேஸ்ல. கைய எடு.’
‘ம்ம்.’ (நான் ஒன்றும் சொல்லாமல் மேலும் அழுத்திப் பிசைந்தேன். அவள் கெஞ்சினாள்.)
‘சிவாõ.. என்ன இது. ப்ளீஸ். ஸ்டாப் இட்.’
என் கை அவளின் இடது குண்டியிலிருந்து வலது குண்டிக்கு மாறியது. அவள் முழங்கையால் என் வயிற்றில் லேசாக இடித்தாள்.
‘சும்மா இரு சிவாõ. யாராது பாத்துடப் போறாங்க. ப்ளீஸ் கைய எடு.’
நான் எடுக்க வில்லை. பாதியாய் அறுத்து அருகருகே வைக்கப்பட்ட பலாப்பழங்களைப் போலிருந்த மாலதியின் பின்புறங்களை என் வலது கை வெறித்தனமாக மேய்ந்தது. மாலதி நெளிந்தாள்.
‘சிவாõ. ப்ளீஸ்ஸ்டா.. இதெல்லாம் ரொம்ப ஓவர். வேணாம் ஸ்டாப் இட்.’
அவள் சொல்வதைக் கேட்கும் மனநிலையில் நானோ என் கைகளோ இல்லை. அவளின் பின்புறம் பழங்களை மேய்ந்த என் வலது கை நடுவிலிருந்த பள்ளத்தாக்கை நோக்கி பயணித்தது.
‘சிவாõõ..’
லேசான அதிர்ச்சி கலந்த பதட்டத்துடன் எனக்கு மட்டும் கேட்கும் படி அலறினாள். அவள் உடல் லேசாக சிலிர்த்தது. கொஞ்சம் நனைந்திருந்த சேலையைத் தாண்டி அவளின் உடல் சூடு என் கைகளில் தெரிந்தது. நான் மெதுவாய் குண்டிப் பிளவை மெதுவாய் தடவினேன். அவள் என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் தவித்தாள்.
‘ஏய்ய்.. பொறுக்கி. விடு ப்ளீஸ்ஸ்.’
‘ம்ம்ம்.’ (லேசான முனகலுடன் மேலும் அழுத்தினேன்.)
‘சிவாõ.. சொன்னா கேளு. வா போகலாம்.’
என்னிடமிருந்து நகர்ந்து விலக முயன்றாள். ஆனால் நகர்ந்தால் என் கை அவளின் பின்னழகை சுவைப்பது முன்னால் இருப்பவர்களுக்கு தெரிந்து விடும் என்பதை சட்டென்று உணர்ந்து மீண்டும் என் பக்கமாகவே நெருங்கி நின்றாள். என் கை தன் வேலையை தொடர்ந்தது.
மழை லேசாக குறைந்தது. முன்னால் நின்ற ஜோடி கிளம்பியது. அந்தப் பெண் நடக்கும் போது நனைந்த சுடிதாரில் ஒட்டிக்கொண்டு குலுங்கிய பருத்த பின்புறங்களை என் பார்வை தடவியது. என் நடுவிரல் நீண்டு மாலதியின் சேலை, பாவாடை, உள்ளாடையுடன் முன்னேறி அவளின் பின் வாசலைத் தேடியது. என் பார்வை சென்ற இடத்தை கவனித்த மாலதி அதட்டலுடன் என்னை லேசாக இடித்து தள்ளினாள். இதை எதிர்பார்க்காத என் கை அவளிடமிருந்து விலகியதும் சட்டென்று அடுத்த படியில் இறங்கி நின்றாள்.
நான் நகர்ந்து இறங்கி அவள் பக்கத்தில் நின்றேன்.
‘என்ன ஆச்சு மாலதி.’
‘ஒன்னுமில்ல. வா போகலாம்.’
‘இன்னும் மழை விடல பாரு.’
‘பரவால்ல. குறைஞ்சிடுச்சுல்ல. வா போகலாம்.’ (அவளுடைய குரலில் கோபம் தெரிந்தது.)
‘என்ன ஆச்சு? கோபமா?’
‘ஒன்னுமில்ல போ.’ (சாலையைப் பார்த்தபடி சொன்னாள்.)
‘ஏன்டி கோபம். சொல்லு ப்ளீஸ்.’
‘சரி நீ கௌம்பு. நான் நடந்து போய்க்கறேன்.’
முன்னால் நகர்ந்தவளை கையைப் பிடித்து அழுத்தி நிறுத்தினேன். அவள் என் கையை விலக்கிக் கொண்டாள்.
‘சாரிடி. நான் செஞ்சது தப்புதான். ப்ளீஸ்’
‘……..’
‘சாரி மாலு.. மழையால கொஞ்சம் உணர்ச்சி வசப்பட்டுட்டேன். அதான் பப்ளிக் ப்ளேஸ்னு கூட பாக்காம கை வெச்சிட்டேன். சாரி.’
‘அதுக்கு எதுக்கு என்கிட்ட வரணும்? அதான் ரஸ்ஸ்ஸிச்சு பார்த்தியே. அவ கிட்டயே போக வேண்டியதானே?’
‘ஓ.. உனக்கு அதுதான் கோபமா? நான் ஒன்னும் பாக்கலடி. முன்னால நின்னதால சாதாரணமா பாத்தேன். தேடிப் போயா பார்த்தேன்.’
‘ஏன்.. தேடிப் போய்தான் பாரேன். நானா வேண்டாங்கறேன். போ போ.. என்னமோ மேயிற மாதிரி பாத்துட்டு சாதாரணமா பார்த்தாராம்.’
‘ஏய்ய் மாலு. சாரிடி.’
‘ஒன்னும் வேணாம். போ அவ பின்னாலயே போ. நல்லா கொழு கொழுன்னு வெச்சிருக்கால்ல. தருவா.’ (லேசாக குரல் உடையத் தொடங்கியது.)
‘ஏய்ய்.. என்ன இருந்தாலும் உன்னோடது மாதிரி வருமா? அவள்லாம் உன் முன்னால.. சாரி.. பின்னால நிக்க முடியுமா?’
‘போதும் போதும் இந்த ஐசெல்லாம் அங்க போயி வைய்யி.’ (மாலதி உதட்டோரம் வெட்கப் புன்னகை அரும்பியதை சட்டென்று மறைத்தாள்.)
‘சாரி டார்லிங்ங்.’ (அவள் கையைப் பிடித்து கோர்த்துக் கொண்டேன்.)
‘போ சிவா..’ (கோர்த்த என் கையை அழுத்திக் கொண்டு குனிந்தாள்.)
‘ம்ம் இன்னும் கோபமா?’
‘என் முன்னாலயே இன்னொருத்திய அப்படி பார்த்தா கோபம் வராதா?’
‘ஏய்ய்.. முன்னால நின்னதாலதான்டி பார்த்தேன். சாரி சாரி சாரி..’
‘போதும். சரி வா கௌம்பலாம்.’
‘ஏய்ய் இன்னும் மழை பெய்யுது பாரு.’
‘பரவால்ல சிவா.. இப்பவே மணி ரெண்டாகப் போகுது. சுதா பாவம் சாப்பிட்டாளா? என்ன செய்யிரான்னு கூட தெரியல. வா போலாம்.’
அவளுடைய பரிவும், நட்பும் என்னை ஈர்த்தது.
‘ஓகே மாலதி வா போகலாம்.’
நான் வண்டியை ஸ்டார்ட் செய்தேன். சேலையை தலையில் போட்டுக் கொண்டு வந்து பின்னால் அமர்ந்தாள். இன்னும் மழை பெய்து கொண்டுதான் இருந்தது. மெதுவாய் நனைந்தபடி வண்டியை ஓட்டினேன்.
சில நிமிடங்களில் சுதாவின் வீட்டை அடைந்தோம். கேட்டைத் திறந்து மாலதி உள்ளே சென்றாள். நான் வண்டியை அருகில் நிறுத்திவிட்டு சென்றேன். இருவரும் முழுவதுமாக நனைந்திருந்தோம். மழையில் நனைந்திருந்த சேலையில் அசைந்தாடிய மாலதியின் பின்னழகு மீண்டும் என்னை என்னன்னவோ செய்தது.
காலிங் பெல் அழுத்தி சில நிமிடங்கள் கழித்துதான் தடுமாறியபடி வந்து கதவைத் திறந்தாள் சுதா. நீல நிற நைட்டியில் பரிதாபமாக இருந்தாள். கண்கள் ஒடுங்கிப் போய், கூந்தல் சீவப்படாமல் ஆளே மாறிப் போயிருந்தாள்.
எங்களை வரவேற்று உள்ளே அழைத்தாள். மாலதி அவளை உரிமையுடன் அதட்டிக் கொண்டிருந்தாள்.
‘ஏன்டி இப்படி இருக்க? யாரையாவது கூட கூப்பிட்டிருக்கலாம்ல.’ (சுதாவின் நெற்றியில் கையை வைத்து அக்கறையுடன் உடல்நலத்தை சோதித்தாள்.)
‘யாரக்கா நான் கூப்பிட? அம்மாகிட்டதான் சொன்னேன். அவங்க வெளியூர் போயிருக்குறதால ஈவினிங்தான் வர முடியும். சரி நீங்க ஏன் இப்படி நனஞ்சி போயிருக்கீங்க.? இவ்ளோ மழைல வரணுமா?’
‘அதெல்லாம் ஒன்னுமில்ல. நாங்க கௌம்பும் போது மழையில்ல. வர்ற வழியிலதான் நல்லா பிடிச்கிடுச்சு.’
‘சரி. இந்தாங்கக்கா இந்த டவல்ல தலைய துடைங்க.’ (ஒரு டவலை எடுத்து நீட்டினாள். பின்னர் என்னிடம் திரும்பினாள்.)
‘வாங்க சிவா. நல்லா இருக்கீங்களா? இந்தாங்க நீங்களும் தலைய துடைங்க.’ (இன்னொரு டவலை என்னிடம் நீட்டினாள்.)
‘ம்ம். ஐ யம் பைன் சுதா மிஸ். நீங்க சாப்பிட்டீங்களா? ஏதாவது வாங்கிட்டு வரவா?’
‘நோ சிவா. பக்கத்து வீட்டக்கா காலைல ரெண்டு இட்லி கொண்டு வந்து குடுத்தாங்க. சாப்பிட்டேன். இப்போ மாத்திரை போடுறதுக்காக கொஞ்சம் பிரட் சாப்பிட்டேன். நீங்க ரெண்டு பேரும் சாப்பிட்டீங்களா?’
‘நான் ஸ்கூல்லயே டிபன் பாக்ச காலி பண்ணிட்டுதான் கௌம்பினேன். சிவாவும் சாப்பிட்டுதான் வந்தேன்னு சொன்னான்.’ (மாலதி தலையை துடைத்தபடி சொன்னாள்.)
ஒரு பக்கம் லேசாக கையை தூக்கியிருந்த மாலதியின் சிவந்த இடுப்பு பகுதி நன்கு எனக்கு காட்சி தந்தது. அதில் இருந்த மழைத் துளிகள் என் கண்களை ஈர்த்துக் கொண்டிந்தன. சுதா முன்னால் உட்கார்ந்திருந்ததால் அதை ரசிக்க முடியாமல் என் கண்கள் தடுமாறின.
சுதா உட்கார்ந்திருந்த கட்டிலின் அருகில் தொட்டிலில் தூங்கிக் கொண்டிருந்த அவளுடைய குழந்தையை எழுந்து சென்று குனிந்து அதன் கன்னத்தை தொட்டு வருடினேன். மாலதியும் என்னுடன் சேர்ந்து அருகில் நின்று அதன் தூக்கத்தை கலைத்து விடாமல் கொஞ்சினாள்.
‘என் செல்லக்குட்டி தூங்குறீங்களா? அம்மாக்கு உடம்பு சரியில்லனு டிஸ்டர்ப் பண்ணாம இருந்தீங்களா.? பெரியம்மா வந்திருக்கேன். பாக்க மாட்டீங்களா? ச்சு.. ச்சு.. ச்சு..’
நான் நிமிர்ந்து நின்று மாலதி குழந்தையை கொஞ்சும் அழகை ரசித்துப் பார்த்தேன். என்னுடைய மொபைல் அலறியது. அட்டென்ட் பண்ணியபடி வெளியே ஜன்னலருகில் போய் நின்று பேசிக் கொண்டிருந்தேன். சில நிமிடங்கள் பேசி முடித்து விட்டு உள்ளே வந்தேன். மாலதியைக் காணவில்லை. படுத்திருந்த சுதா நான் வந்ததும் எழுந்து உட்காரப் போனாள்.
‘இல்லல்ல பரவால்ல. நீங்க படுத்துக்குங்க. மாலதி மிஸ் எங்க காணோம்?’
‘அவங்க மாடில டிரஸ் மாத்தப் போயிருக்காங்க. ரொம்ப நனஞ்சு போயிருக்குனு நான்தான் மாத்த சொன்னேன். நீங்க கூட கைலி மாத்துறீங்களா? நான் எடுத்து தரவா?’
‘இல்ல பரவால்ல சுதா. இருக்கட்டும். நீங்க படுத்துக்கங்க.’
‘ம்ம்ம்.’ (லேசாக சாய்ந்து படுத்துக் கொண்டாள்.)
அதற்கு மேல் என்ன பேசுவது என்று தெரியாமல் நான் அருகில் இருந்த பத்திரிகையை புரட்டத் தொடங்கினேன். அப்போது மாலதியின் ஹேன்ட் பேக்கிலிருந்து செல்போன் சிணுங்கியது. சுதா அதை எட்டி எடுத்துப் பார்த்தாள்.
‘அவங்க ஹஸ்பன்ட் பேசுறாங்க.’
‘ஓ..’
‘அவங்க கிட்ட போயி குடுத்துடுறீங்களா?’
‘வேணாம். இப்போ எப்படி? அவங்க கீழ வரட்டும்.’
(அவள் லேசான புன்முறுவலுடன்) ‘பராவல்ல. நீங்க போயி குடுங்க. என்னால மேல ஏற முடியாது. அதனாலதான் சொன்னேன். ஏதாவது முக்கியமான விசயமாயிருக்கப் போகுது.’
‘ம்ம்ம்.’
நான் லேசான சங்கடத்துடன் போனை வாங்கி எழுந்தேன். அதற்குள் ரிங் டோன் நின்று அமைதியானது. நான் மீண்டும் சேரில் உட்கார்ந்தேன். ஒரு நிமிடத்தில் மீண்டும் அடித்தது. நான் அதை எடுத்துக் கொண்டு படியேறினேன்.
மாடியிலிருந்த மாலதி ரிங் சத்தம் கேட்டு ‘போன்ல யாரு சிவா?’ என்று சத்தமாக கேட்டாள்.
‘உங்க சார்தான் மாலதி’ என்றபடி மாடிப் படியை கடந்து அந்த அறையில் நுழைந்தேன். அங்கே நின்றிருந்த மாலதியைக் கண்டதும் சில நொடிகள் என் கண்கள் இமைப்பதை மறந்தன. Teacher Koothiyai Nakkum Tamil Hot Stories
பாடம் தொடரும்…
வாசகர்களின் கருத்துகளை தெரிவிக்கவும்…
கருத்துக்கள் தெரிவித்த அனைவருக்கும் என் மனமார்ந்த நன்றி…
NEXT PART