பார்த்தாலே பார்ப்பவன் பேண்டுக்குள் டண்டணக்கா தான்

பார்த்தாலே பார்ப்பவன் பேண்டுக்குள் டண்டணக்கா தான்
நான் வீட்டு வாடகை வாங்க போகும் தான் வனஜாவைத் தெரியும். அப்போது உருவான காமக்கதைகள் தான் இது. அதுக்கு முன்னாடி அவ என் வீட்ல குடி இருந்தாலும் நான் அந்தப் பக்கம் போகாததால் அவளைப் பற்றித் தெரியவில்லை. ஆனால் அவளை அவ்வளவு நாள் மிஸ் பண்ணியதற்காக ரொம்பவே வருத்தப் பட்டேன். காரணம் கடைந்து எடுத்த கருப்பட்டி பாகு போல் கட்டுக் குலையாமல் கவர்ச்சி வனப்பாகவே மின்னினாள் வனஜா.
வயசு என்னவோ நாற்பதை தாண்டி இருக்கலாம். ஆனால் முன்னழகு முட்டிக் கொண்டு நிற்பதை பார்த்தால் இந்த காலத்தில் இருபதுகளுக்கு கூட அப்படி நிற்காமல் சூம்பிப் போய் தொங்கி விடுகிறது. பின் அழகை பொறுத்தவரை அது பரம்பரை சொத்து என்ன பாடு படுத்தினாலும் பின் வாங்காத குண்டி குடங்கள். பார்த்தாலே பார்ப்பவன் பேண்டுக்குள் டண்டணக்கா தான். நான் லுங்கி கட்டி கண்டு போனதால் அன்று என் லுங்கியில் எழுந்து குலுங்கியதை வனஜா கண்டு கொண்டு என்னைப் பார்த்து தைரியமாக கண் அடித்தாள்.
அது என்னை கொஞ்சம் அசர வைத்தாலும் ஆனந்தப் படுத்தியது. ஆமா இனிமேல் வனஜாவை கரெக்ட் பண்ண நான் மெனக்கெட வேண்டியது இல்லை. கருப்பட்டி பாகு தானே கசிந்து உருகி என் கன்னத்தில் ஓட்டிக் கொண்டால், கையில் என் கன்னத்தை வழித்து வாயில் நக்க என்ன கஷ்டம்? ஆனாலும் கைக்கு எட்டியது வாய்க்கு எட்டாமல் போய் விடுமோ என்கிற பதட்டம் கொஞ்சம் இருக்கவே செய்தது. சிரிக்கும் எல்லா சிறுக்கிகளையும் நம்பி விட முடியாது. அப்புறம் அதற்காக வெம்பி வீணாகப் போக வேண்டியது வரும்.
ஆனால் வனஜா வாசலில் நின்ற என்னை அழைத்து வாங்க சண்டியரே, வாடகை வாங்க வந்தீங்களா இல்லேனா வாய் பார்க்க வந்தீங்களா என்றாள். அவள் சண்டியரே என்றதுமே அவளை அதிர்ச்சியோடு பார்த்தேன். அப்போது அவள் புடவையை கிட்டதட்ட தொடைக்கு மேலே தூக்கி கட்டியபடி, அப்போ இந்த கட்டுக்கு என்ன பேராம் என்றாள். அப்போது தான் நானும் குனிந்து என் லுங்கி கட்டை பார்த்தேன். ஆமா, சண்டியர் போல் லுங்கியை காலுக்கு மேல் தொடை தெரிய தூக்கி தான் கட்டி இருந்தேன். நான் சிரித்தேன். இப்படி கட்டினா சண்டியரா என்றேன்.
அதற்கு அவள் சண்டை போடுறவனை கூட சண்டியர்னு நான் நம்ப மாட்டேன். ஆனா பார்வை தான் என்னை பயமுறுத்திடுச்சு என்றாள்.
அப்படி என்னத்தை பார்த்தேன் என்றேன். என் இதை என்றாள் மழுப்பலாக.
என் இதுனா என்னானு சொன்னா தானே தெரியும் என்றேன்.
இல்லேனாலும் சண்டியருக்கு சமாச்சாரமெல்லாம் தெரியாதாக்கும்.
சத்தியமா தெரியாது என்று அவளைப் உற்றுப் பார்த்தேன்.
வாய் தெரியாதுனு சொன்னாலும் கண்ணு கண்டதை எல்லாம் சொல்லுதே என்றாள்.
நீ பெரிய வாயாடி தான் என்றேன். வாயாடா விட்டால் இந்த வாலிப காளையை வளைக்க முடியுமா. பாதி ஆம்பளைங்க பொம்பளை வாயாடல்ல தான் வாயை பொளந்து கிட்டு கிடக்குறாங்க என்று இப்போது ஓப்பனாகவே பேச ஆரம்பிக்க நானும் கொஞ்சம் த்ரில் ஆனேன்.
பிறகு அவளே அங்கிருந்த அலமாரியை திறந்து ஒரு ஜாடிக்குள் இருந்த பணத்தை எண்ணி மொத்தமாக தந்தாள். ஆமா அந்த காம்பவுன்ட் இருக்கும் வீடுகளில் வனஜா தான் வாடகை வசூல் பிரித்து தருவாள். அதற்கு அவளுக்கு நூறு ரூபாய்க்கு 10 கமிஷன். எப்படியும் வாடகை வசூலில் மாதம் 100 ரூபாய் அவளுக்கு கிடைக்கும். ஆனால் அந்த கமிஷனை பிடித்துக் கொள்ளாமல் என்னிடம் முழுசாக வனஜா தந்த போது நான் பணத்தை எண்ணிப் பார்த்து விட்டு அவளை திரும்பி பார்த்தேன்.
அவள் சிரித்துக் கொண்டே, உங்க அப்பாரு தான் என்னை வசூல் பண்ண சொன்னாரு. ஆனா அவரோட கடைசி காலம் வரை கமிஷனைக் கூட்டவே இல்ல. ஆனா சண்டியரு காலம் தொடங்கியாச்சு. விலைவாசி ராக்கெட் வேகத்துல போகும் போது சண்டியர் கமிஷனை கூட்டித் தரமாட்டாருனா ஏங்கித் தான் பணத்தை மொத்தமா கொடுத்தேன் என்றாள். நான் சிரித்துக் கொண்டே, எவ்வளவு ஏறணும்னு எதிர்பார்க்கிறே என்றேன்.
அவள் சிரித்துக் கொண்டே, சீ சண்டியரே, எவ்வளவு ஏறனும்னு எந்த பொட்டச்சியாவது சொல்வாளா என்று குறும்பாக சிரித்த போது தான் நான் கேட்ட கேள்வியின் அர்த்தம் என்னை அசர வைத்தது.
ஓ…அப்போ சண்டியருக்கு மட்டும் தான் சமாச்சாரமெல்லாம் தெரியும். பொட்டச்சிகளுக்கு தெரியாதா என்றேன்.
யாருக்கு தெரியும். அது சண்டியரு ஒரு தடவை ஏறினாத் தானே சண்டியரு எவ்வளவு ஏறுவாருனு தெரியும் என்றாள்.
அப்போ ஏறுவதுக்கும் சேர்த்து கமிஷன் எவ்வளவு என்றேன் வனஜாவிடம் நேரடியாக.
அவள் சிரித்துக் கொண்டே, ஏற்றதுக்கு என்கிட்டே சண்டியர் கமிஷன் கேட்காம இருந்தா சரி. ஆனா அது எல்லாம் நம்ப தோட்டத்துல வச்சு பேசிக்கலாம். நீங்க வீட்டு வாடகை வசூல் கமிஷனையும் சேர்த்து அங்கே வச்சே கொடுங்க என்று சிரித்தாள். நான் சிரித்து விட்டு, சரி அப்போ சாயங்காலம் தோட்டத்துல பார்ப்போம் என்றேன்.
கிளம்பும் போது அய்யோ காப்பித் தண்ணி குடிக்காம போறீங்களே சண்டியரே என்றாள். நான் கருப்பட்டி காப்பியா என்றேன். அவள் சிரித்துக் கொண்டே ஆமா, வனஜா கருப்பட்டி தேனாக்கும் குடிச்சு பாருங்க என்றேன்.
அதற்கு நான், அப்போ அந்த கருப்பட்டியை ஆற, அமர தான் ரசித்து ருசிக்கனும் நான் அதை தோட்டத்திலேயே ருசிச்சுக்கிறேன் என்று சொல்லி விட்டு விருட்டென்று கிளம்பி வந்தேன்.
அன்னிக்கு பல யோசனைகளோடு தூங்கி எழுந்து தோட்டத்துக்கு போனேன். வனஜா வேலை ஆட்களை நேரமாச்சு வீட்டுக்கு போங்க என்று விரட்டிக் கொண்டு இருந்தாள். அப்போது அங்கே வந்த பதினெட்டு வயசு சிவகாமியை காட்டி,
சண்டியரே இவ தான் என் சக்களத்தி. நால்லா பாத்துக்கோங்க. உங்க அப்பாரு என்னை தொட்டப்போ இவ வயசு தான். இப்போ அடுத்த வம்சம் தொடங்கியாச்சுல. என் வீட்ல அதே வாடகை வசூலை சிவகாமி தான் வசூலிச்சு கொடுப்பா. கமிஷனை கூட்டி கொடுங்க. அப்படியே இவ கருப்பட்டி காப்பியையும் குடிக்க மறந்துடாதீங்க என்றாள்.
அப்போது சிவகாமி, ச்சீ, போ சித்தி, உனக்கு வேற வேலையே இல்ல என்று ஓடும போது சிவகாமியின் குண்டிகளைப் பார்த்தேன். வயசுக்கு மீறி வனப்பாக துள்ளி குதித்து நான் உனக்கு தான்டா என்று சொல்லாமல் சொல்லியது.
நான் சிவகாமியின் குண்டிகளை பார்க்கும் போதே எனக்கு தெரியாமல் என் முன்னாள் நெருங்கி வந்த வனஜா என் லுங்கிக்குள் என் சுன்னியை கொத்தாக பிடித்து, ம்ம்….சூடாத் தான் இருக்கு. சிவகாமி சூத்துக்கே இப்படி சூடானா அப்புறம் அவளோட கன்னி கருப்பட்டியை பார்த்தா, இதுல வெண்ணையே வடிஞ்சிடும் போலயே என்றாள்.
பிறகு அவள் என்னை தோட்ட குடிசைக்குள் இழுத்துச்  சென்று கருப்பட்டி காபியை ஊத்திக் கொடுத்தாள். குடிக்கும் போதே கவுண்டர் கடை கடலைபருப்பு வடையை கடிக்க கொடுத்தாள். அதை சுவைக்கும் போதே,
சண்டியரே, என் காலம் முடியப் போது. சிவகாமியும் என் ஜாதி தான் என்றாள். நான் புரியாமல் பார்த்த போது, சிவகாமிக்கு பதினெட்டு வயசானாலும் இன்னும் வயசுக்கு வரல. இனிமேலும் வர மாட்டா என்றாள். நான் அதிர்ந்து போய் பார்த்த போது,
என்ன சண்டியரே இந்த சாமாச்சாரம் எல்லாம் தெரியாதா. நானும் தான் இந்த நாற்பது வயசுலேயும், இன்னும் வயசுக்கு வரலா. அதானே உங்க அப்பாரு என்னை வசதியா வச்சிருந்தாரு என்று வனஜா சொல்ல நான் யோசிப்பதற்குள் வனஜா என் முன்னே உட்கார்ந்து என் லுங்கியை உருவி என் ஜட்டியையும் உருவி என் சுன்னியை பிடித்து ஆட்டி ஊம்ப ஆரம்பித்தாள். அவள் ஊம்பும் அழகை நான் பார்ப்பதை அடிக்கடி மேலே பார்த்து கண் அடித்தாலும் அது வரை அப்படி ஒரு ஊம்பல் சுகத்தை நான் அனுபவித்ததே இல்லை.
ஆனால் எனக்கு அப்போது வனஜா ஊம்பல் சுகத்தில் கிறங்கினாலும், அடிக்கடி சிவகாமியும் என் நினைப்பில் வந்து போனாள். அதை உணர்ந்தாலோ என்னவோ, சண்டியரே என்னடா இவ ஆசையை கிளப்பி விட்டுட்டு, மறந்திடுவாலோனு யோசனையா. கவலைப்படாதீங்க, அடுத்த மாசம் நீங்க வாடகை வாங்க வரும் போது சிவகாமியை நீங்க என் மடியில போட்டு கன்னி கழிக்கிறீங்க சரியா என்றவள். ஓ தெரியாம கன்ன கழிப்பீங்கனு சொல்லிட்டேன் அவ தான் வயசுக்கு வராத கன்னிக் கூதியாச்சே, சரி ஓக்குறீங்க போதுமா என்றவள்,.
அவளே என்னை அங்கே இருந்த கயிற்றுக் கட்டிலில் தள்ளி படுக்க வைத்து, வனஜா அவள் புடவை, பாவாடையை உருவி அம்மணமானாள். பிரா,ஜட்டி எதுவும் போடாத வனஜா அம்மணம் ஆகி என் மேல் ஏறி அவள் கூதியில் என் சுன்னியை சொருகி ஓத்துக் கொண்டே என் முகத்தில் முத்தமழை பொழிந்தாள். வனஜாவை பார்த்து ரசித்த போது இருந்த ஈர்ப்பும் ஆர்வமும் அவளை ஓக்கும் போது இல்லை. காரணம் புரியாமல் நான் முழித்த போது வனஜா என் காதுல,
சண்டியரே இந்த சமாச்சாரம் உங்களுக்கு கண்டிப்பா தெரியாது தான். ஏன் உங்க அப்பாருக்கே என்னோட அக்கா, அதான் சிவகாமியோட அம்மா தான் சொல்லி இருக்கா. எங்க வம்சத்துல ஒவ்வொரு தலைமுறைக்கு ஒரு பொட்டச்சி இப்படி பிறப்பா. கருவறை இல்லேனா பொட்டச்சி வயசுக்கு வர முடியாது. அவளை ஓக்கலாம் ஆனா கன்னி கழிக்க முடியாது. கருவும் பிடிக்காது. என் தலைமுறையில நான், அடுத்த தலைமுறைக்கு சிவகாமி. எனக்கு முன்னாடி என் அக்கா, சிவகாமியோட அம்மா.
இது யார் சாபமோ தெரியாது ஆனா உங்க வம்சத்துக்கும் எங்க வம்சத்துக்கும் ஏதோ சம்பந்தம் இருக்கு. இந்த ஓழ் தான் நான் உங்களை கடைசியா ஓக்குற ஓழ். இனிமே சிவகாமியோட தான் உங்க ஓழாட்டம் என்று மூச்சு வாங்க என்னை பார்த்த போது நான் வனஜா முகத்தை அதிர்ந்து போய் பார்த்தேன்.
அம்மா என்னை எழுப்பி விட்டு டே மூதேவி மணி பத்தாச்சு, எழுந்து சாப்பிட்டுட்டு கருப்பட்டி காபி போட்டு வச்சிருக்கே குடிச்சிட்டு, தோட்டத்துக்கு போ. நான் வீட்டு வாடகை வாங்க வனஜா வீட்டுக்கு போயிட்டு வர்றேன் என்றாள். நான் பதறி எழுந்தாலும் தோட்டத்துக்குள் சென்று சிவகாமியைத் தேடினேன். அங்கே சிவகாமி என்னைப் பார்த்து சிரித்து, என்ன சண்டியரே, கூலியை எப்போ கூட்டி கொடுக்கப் போறீங்க என்றாள். நான் அதிர்ச்சியில் உறைந்தாலும் அவளைப் பார்த்து சிரித்து, வர்ற வாரமே என்றேன்.
நான் எழுதும் காமக்கதைகள் பிடித்து இருந்தால் நண்பர்களுக்கு பகிருங்கள்.
நன்றி!